Dünyanın kalabalıklığı, yalnızlığı pek çoğumuz için bir korku haline getirdi. İnsanlar olarak, başkalarına karışmak, bir topluluğun parçası olmak ve onaylanmak için büyük çabalar sarf ediyoruz. Ancak, bir bireyin, “Altı milyar insanın arasında doğdum ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından,” diyebilmesi, her şeyden önce derin bir farkındalığın ve kararlılığın göstergesidir. Bu, toplumun dayattığı rollerden sıyrılma ve kendi özüne sadık kalma cesaretidir.
Modern çağ, yalnız kalmayı adeta bir başarısızlık olarak kodlamış durumda. Sosyal medyanın ışıltılı dünyası, daha fazla insanla bağlantı kurmanın bir üstünlük olduğu algısını besliyor. Kalabalıkların içinde, alkışların ve beğenilerin arasında kaybolmak, kendi iç sesimizi duymaktan daha kolay geliyor. Oysa gerçek bir yalnızlık, korkutucu bir boşluk değil, bir erdem olabilir.
Yalnız kalabilmek; bir tercih, bir meydan okuma ve bir özgürlük alanıdır. Kalabalıklar arasında savrulmadan, başkalarının doğrularıyla kendi hayatını şekillendirmeden var olabilmek, cesur bir duruştur. Altı milyar insanın arasında birine çarpmamak, onların varlığını yok saymak değil; aksine, herkesin varlığına saygı duyup, kimseyi yaralamadan, kimseyi yaralamadan geçip gitmektir. Bu, zarif bir yaşam sanatıdır.
Ancak bu yol kolay değildir. Yalnız kalabilen insan, önce kendi içindeki kalabalığı susturmayı öğrenir. Kendi korkularıyla yüzleşir, zaaflarını kabul eder ve onları sevgiyle kucaklar. O insan, sessizliğin dilini anlar ve kalabalığın gürültüsü içinde sessizliğin huzurunu arar.
Bir insanın bu sözü söyleyebilmesi, yalnızca kendi yolunu çizmiş bir bireyin başarabileceği bir şeydir. Toplumun dayattığı kalıplardan uzak, kendine sadık kalmayı başarmış bir birey. Bu dünyada yapılabilecek en anlamlı işlerden biri belki de budur: Kendi olabilmek ve başkalarına saygı göstererek yaşam yolunda ilerlemek.
Sonuç olarak, yalnız kalabilmek bir seçimdir. Herkesin birbirine çarptığı, birbirinin hayatına izinsiz müdahale ettiği bir dünyada, kendi alanını koruyabilmek ve başkalarının alanına saygı göstermek, büyük bir insani başarıdır. Soranlara, “Ne iş yaptın bu dünyada?” diye, “Yalnız kaldım. Kalabildim!” demek, bir insanın en büyük onur nişanesi olabilir.
Yorum Gönder