Sessizlik ve Acı: İnsan Ruhunun Sessiz Çığlığı

 

Sessizlik içinde kaybolmuş bir insan.

Acıyı hissetmez olur, merhamet sessizce çekip gider içinden.

Sevgi bilinmezse, vicdan da silinir,

Kaybolur gönül güneşi, sevgisizlikden, sessizce söner.

Duygular susarsa, kalp nasıl atarki?

Merhametsiz bi dünyada, nasıl matem tutar insan.

Sevgisiz bir hayat, ruhu mu yıkar

Vicdanı kaybetmek ise, en büyük zulüm.

Sessizce yaşanan, acı bir hayatın,

Merhametle dolu, olmalı her anı.

Sevgiyle bakmalı, her yeni sabaha,

Vicdanın sesini, dinlemeli insan.

Sessiz bir çığlıkta, acıyı bulursun,

Merhamet sarar, yaraları onarır

Sevgiyle açılan, kalplerde umut çiçeği açar.

Vicdanla yükselir, insanın onuru.

Sessizlik bazen, anlamını saklar,

Acıyı bir nebze dindirir, merhametle bakarken hayata.

Sevgiyle yoğrulmuş, bir kalp nasıl bulmaz huzuru.

Vicdanını rehber edinir, sevgiyle yürürken.

Sessiz bir nefeste, acıyı anlamalı canınının yandığını bağırmalı insan,

Merhamet göstermeli, kırık dökük kalbine.

Sevgiyle dolması icin, vicdanın yolu,

Kaybolmuş ruhlara, ışık tutan  olmalı

**Sessizlik ve Acı: İnsan Ruhunun Sessiz Çığlığı**

Sessizlik, insan ruhunun en derin köşelerinde yankılanan bir çığlık gibidir. Acıyı hissetmemek için tercih edilen bir savunma mekanizması olabilir. Ancak bu sessizlik, zamanla insanın merhamet duygusunu köreltebilir. Merhamet, başkalarının acısını anlama ve onlara yardım etme isteğidir. Eğer acıyı hissetmezsek, başkalarına karşı nasıl empati kurabiliriz?

**Sevgi ve Vicdan: İnsanlığın Temel Taşları**

Sevgi, insan ilişkilerinin temelidir ve vicdan, bu ilişkilerin doğru yolda ilerlemesini sağlayan pusuladır. Sevgiyi bilmeden vicdanını kaybeden bir insan, hem kendine hem de çevresine zarar verebilir. Sevgi, insanları birbirine bağlayan ve toplumun temelini oluşturan bir güçtür. Vicdan ise, bu gücün adil ve doğru kullanılmasını sağlar.

**Sessizliğin Dili ve Acının Sesleri**

Sessiz kalmak, bazen acıyı dindirebilir gibi görünse de, uzun vadede insanın kendini ifade etme yeteneğine zarar verebilir. Acıyı hissetmek, yaşamın bir parçasıdır ve bu duyguları anlamak, insanın kendini geliştirmesine yardımcı olur. Merhamet ve sevgi, acıyı anlamamızı ve başkalarına yardım etmemizi sağlayan duygulardır.

**Sonuç: Sessizliğin Ötesinde Bir Dünya**

Sessiz kalmak yerine, acıyı hissetmeyi ve başkalarına merhamet göstermeyi öğrenmeliyiz. Sevgi, hayatımızın her alanında var olmalı ve vicdanımızı her zaman dinlemeliyiz. Böylece, hem kendimiz hem de çevremiz için daha iyi bir dünya yaratabiliriz.