Orman ket sakinleri güncel hayatları.
Orman ket sakinleri, her gün güneşin doğuşuyla birlikte uyanırlardı. Onlar, ormanın en neşeli, en çalışkan ve en meraklı hayvanlarıydı. Her biri, ormanın farklı bölgelerinde yaşar, farklı işler yapar ve farklı maceralar yaşarlardı.
Ket, ormanın kuzeyinde, bir mağaranın içinde yaşayan bir sincaptı. O, ormanın en iyi tohum toplayıcısıydı. Her gün, ormanın çeşitli ağaçlarından tohumlar toplar, mağarasına taşır ve kış için saklardı. Ket, tohum toplamayı çok severdi, ama bazen çok sıkılırdı. O, ormanın diğer bölgelerini de görmek, diğer hayvanlarla tanışmak ve yeni şeyler öğrenmek isterdi.
Bir gün, Ket, tohum toplamak için ormanın güneyine doğru yola çıktı. Orada, ormanın en büyük ve en güzel ağacını gördü. Ağacın dalları, renkli meyvelerle doluydu. Ket, bu ağacı daha önce hiç görmemişti. Merakla, ağaca yaklaştı ve bir meyve koparttı. Meyve, tatlı ve sulu bir elmaydı. Ket, elmayı afiyetle yedi ve çok beğendi. Daha fazla elma koparmak istedi, ama ağacın dalları çok yüksekteydi. Ket, nasıl ulaşacağını düşünürken, ağacın tepesinden bir ses duydu.
- Merhaba, sen kimsin? - diye sordu ses.
Ket, sesin geldiği yere baktı ve ağacın tepesinde, parlak tüyleri olan bir kuş gördü. Kuş, Ket'e gülümsedi ve tekrar sordu:
- Merhaba, sen kimsin?
Ket, şaşkınlıkla cevap verdi:
- Ben Ket. Ormanın kuzeyinde, bir mağarada yaşıyorum. Sen kimsin?
Kuş, neşeyle cevap verdi:
- Ben Ela. Ormanın güneyinde, bu ağacın tepesinde yaşıyorum. Seni burada görmek çok güzel.
Ket, Ela'ya teşekkür etti ve ekledi:
- Bu ağacı çok beğendim. Meyveleri çok lezzetli.
Ela, gururla dedi:
- Bu, ormanın en güzel ağacı. Ben de meyvelerini çok seviyorum. İstersen, sana daha fazla elma verebilirim.
Ket, sevinçle kabul etti. Ela, ağacın dallarından elmalar koparıp, Ket'e attı. Ket, elmaları yakalayıp, yedi. İkisi de çok eğlendiler. Sonra, birbirlerine hayatlarından bahsettiler. Ket, ormanın kuzeyindeki mağarasını, tohum toplama işini ve macera arayışını anlattı. Ela, ormanın güneyindeki ağacını, uçma yeteneğini ve ormanın güzelliklerini anlattı. İkisi de birbirlerinin hayatlarını çok ilginç buldular. Bir süre sonra, arkadaş oldular.
Ket, Ela'ya dedi:
- Seninle tanıştığıma çok memnun oldum. Sen çok güzel ve akıllı bir kuşsun. Seninle daha fazla vakit geçirmek isterim.
Ela, Ket'e dedi:
- Ben de seninle tanıştığıma çok memnun oldum. Sen çok tatlı ve çalışkan bir sincapsın. Seninle daha fazla vakit geçirmek isterim.
Ket, Ela'ya bir teklifte bulundu:
- Benimle ormanın kuzeyine gelir misin? Sana mağaramı, tohumlarımı ve ormanın diğer ağaçlarını gösterebilirim.
Ela, Ket'in teklifini kabul etti:
- Tabii ki gelirim. Sana uçmayı, ormanın diğer kuşlarını ve ormanın diğer meyvelerini gösterebilirim.
Böylece, Ket ve Ela, ormanın kuzeyine doğru yola çıktılar. Yolda, ormanın diğer hayvanlarıyla tanıştılar, ormanın diğer bitkilerini gördüler ve ormanın diğer maceralarını yaşadılar. Onlar, ormanın en mutlu, en eğlenceli ve en arkadaş canlısı hayvanları oldular.
Konusunda bir şiir 😻😻
🌴
Ormanın kuzeyinde Ket
Ormanın güneyinde Ela
Bir gün yolları kesişti
Başladı tatlı bir telaş
Ket, tohum toplardı hep
Ela, uçardı gökyüzünde
Ket, merak ederdi hep
Ela, ne yapardı .
Ela, ağacında yaşardı
Ket, mağarasında saklanırdı
Ela, meyvelerle beslenirdi
Ket, tohumlarla doyururdu karnını.
Bir gün, Ket, Ela'nın ağacına geldi
Ela, Ket'i görünce sevindi
Birlikte elmaları yediler
Birbirlerine hayatlarını anlattılar
Ket, Ela'ya teklif etti
Ela, Ket'in teklifini kabul etti
Ormanın kuzeyine gittiler
Ormanın güzelliklerini keşfettiler
Ormanın kuzeyinde Ket
Ormanın güneyinde Ela
Bir gün yolları kesişti
Başladı tatlı bir telaş ☘️