Bu şiir, nazik kafiyesiyle sona ererken, Unutma sevgili şair, senin parlama zamanın geldi. Yaratıcılığın uçsuz bucaksız denizinde, Sözlerin seni özgür kılsın, sonsuza kadar öyle olsun.

Duyguların hakim olduğu bu bitmeyen yolculukta, dil dünyasında hikayeleriniz anlatılsın. Dostum, şimdi bu dizelerle şu sonuca varacağım: Ama unutma, şiirde her zaman aranacak daha fazlası vardır.

Mevsimler değişirken ve yıllar yavaşça geçerken, Zamanın dokusunda sözlerin uçsun. Kahkahalar ve gözyaşları arasında, derin anlarda, Şiiriniz güzel bir sesle yankılansın.