Bir zamanlar, uzak bir orman köyünde yaşayan küçük Ahmet, Zeynep, Murat, Esila ve Zehra kardeşler vardı. Köyleri sessiz ve huzurlu bir köydü, ancak kardeşlerin babaları, uzak topraklarda çalışmaya gitmişti ve geri dönüşleri için uzun bir süre beklemeleri gerekiyordu.
Babaları ayrıldığında, çocuklar üzgündü, ama birbirlerine destek olmaya kararlılardı. Her akşam, ormanın kenarında büyük bir çınar ağacının altında toplanırlar ve hayal kurmaya başlarlardı. Ahmet, "Bir gün babamız geri dönerken, ona en sevdiği yiyecekleri yapacağım!" derdi. Zeynep, "Babamıza en güzel resmi çizip ona hediye edeceğim!" diye eklerdi. Murat, "Babamız geldiğinde onunla futbol oynayacağımızı düşünüyorum!" derdi. Esila, "Ben de babamızın favori şarkısını öğrenip ona söyleyeceğim!" diye katılırdı. Zehra ise, "Babamızı kocaman bir sarılmayla karşılayacağım!" derdi.
Günler, haftalar ve aylar geçti, ancak çocuklar babalarının geri dönüşünü umutla beklemeye devam etti. Her gece, çınar ağacının altında birlikte oturup hayaller kurmaya devam ettiler. Birbirlerine destek oldular ve birlikte büyüdüler.
Ve nihayet bir gün, uzun bir bekleyişin ardından, babaları geri döndü. Çocuklar, babalarını kucaklayarak, hayallerini gerçekleştirmeye hazır olduklarını gösterdiler. Ahmet ona en sevdiği yemeği hazırladı, Zeynep güzel bir resim çizdi, Murat futbol topunu getirdi, Esila şarkı söyledi ve Zehra kocaman bir sarılma ile karşıladılar.
Babaları, çocuklarının bu kadar büyüdüğünü ve ne kadar yetenekli olduklarını gördüğünde gurur duydu. Onların yanında olmanın mutluluğuyla, uzun bir süre aileleri mutlu bir şekilde yaşadılar. Ve o güzel orman köyünde, hayaller gerçek olmuştu.
bekleyiş ve özlem temalı bir şiir 👈
Uzak diyarların rüzgarı savurdu bizi, Babamızın dönüşünü umutla bekledik her gece. Ormanın kuytu köyünde, çınarın gölgesi altında. Bir aradaydık, umutla bekledik.
Babamız gitti, uzak topraklara iş için, Kalbimizde taşıdık onun sevgisini ve gülümsemesini. Çocukların hayalleri, çınar altında yeşerdi, Bekleyişleri içlerindeki özlemle büyüdü her an.
Ahmet, yemeklerin en lezzetlisini yapmayı hayal ederdi, Zeynep, resimlerinde babasının gülümsemesini canlandırırdı. Murat, futbol topuyla oyunları özlerdi her geçen gün, Esila, babasının şarkılarını söyleyip özlemi hafifletirdi dudaklarından.
Zehra ise her gün, babasının dönüşünü hayal ederdi, Kocaman bir sarılma, özlemi sona erdirecekti. Birlikte büyüdüler, birbirlerine destek oldular, Babalarının dönüşüne inanarak, bekleyişleri sürdürdüler.
Ve sonunda, bir gün güneş parladı uzakta, Babalarının dönüşü gerçekleşti, mutlulukla dolu yürekler. Özlem son buldu, bekleyişe değdi her an, Orman köyünde sevinç çığlıkları yükseldi gökyüzüne.
Uzak diyarların rüzgarı artık geride kaldı, Babalarının dönüşü, bekleyişlerin en güzel ödülüydü. Bu hikaye, umudu ve sevgiyi anlatır herkese, Bekleyişin sonunda, sevinç ve mutluluğun var olduğunu.
Bekleyişteki özlem, sonunda sevinçle dolar, Sevgi ve umutla dolu, yürekler hep bir arada olur.