Topraklar yorgun, gözyaşları kurumuş,
Güneş artık sarmış yıldırımın izini. Bir zamanlar dövüşen yürekler durmuş, Barışın nağmesi çalıyor rüzgârın sesini.
Kanayan yaralar artık sarılırken, Umudun yeşerdiği topraklarda. Savaşın gölgesi dağılırken, Barışın kanatlarına tutunur insanlar.
Diplomasinin işleyişi, sözlerle resmedilir, Uluslar arası diyalogla anlaşma sağlanır. Ekonomik zincirler kırılır, kalkar zincirler, Barışın ışığıyla yeni bir çağ doğar.
Silahlar susar, gözyaşları kurur, Sevgi ve saygı yeşerir kalplerde. Dünya birlikte yaşamanın tadını duyar, Savaşların yerine barış gelir nice yılların ardından.
Birleşen eller, dostluk köprüleri kurar, Geleceğe umutla bakar insanlar. Savaşın acısı unutulur, silinir izleri, Barışın güzelliğiyle dolup taşar her yürek.
Savaşlar son bulur, barış hüküm sürer, Dünya sevgiyle dolu, renk renk çiçekler. Umudun gücü her şeyi değiştirir, Sonsuz barışın gölgesinde dans eder insanlar.