Gözyaşlarının Şiiri"
Gözyaşları düşer yavaşça yanaklarından, Kalbinin derinliklerinden gelen bir feryat. Sevgi dolu yüreğin, bir hasret türküsü söyler, Duyguların damla damla dökülür avuçlarına.
Her damlasında bir anı saklıdır gözyaşlarının, Sevinçle dolu günlerin, hüzünle süslü anların. Bazen yorgunluğunu taşır, bazen sevgi yüklüdür, Bir aile hasreti, bir sevdaya gönderilmiş bir uğurlu rüzgar.
Gözyaşların, bir şairin kalemindeki şiir gibidir, Duyguların ve anıların yansıdığı bir ayna gibidir. Acının dilinden sevgi tınılarına uzanır, Umutsuzluğun ardında, umut tohumları ekilir.
Gözyaşlarının döküldüğü anlarda, Yüreğinde bir yangın vardır belki de. Ama unutma, yangınların sonunda güneş doğar, Ve gözyaşlarının ardından mutluluk yolu görünür.
Gözyaşlarının şiirini yazan yüreğin, Gücünü sevgiden ve umuttan alır. Gözyaşları, aşkın sonsuz okyanusunda yüzer, Ve sevgiyle büyüyen bir çiçeğin kokusu gibi yayılır.
Unutma ki gözyaşları, hayatın bir parçasıdır, Kırgınlıkların, sevinçlerin, vedaların şahidi. Ve ne zaman ki yüreğin dertli, sevgiyle sarıl ona, Gözyaşlarının şiirini mutlulukla tamamla.
Bir gün her şey güllük gülistanlık olsa bile, Gözyaşlarının şiiri, unutulmaz bir hazine kalır. Yaşanan her duygu, gözyaşlarına tercüman olur, Ve aşkın şiirini yüreklerde sonsuzca yaşatır.
Bir öykü 🤗
Bir Yıldızın Göz Yaşları"
Uzun zaman önce, gökyüzünde parlayan bir yıldız vardı. Adı Aylin'di. Aylin, milyonlarca yıldız arasında en güzel ve parlak olanıydı. Geceleri gökyüzünde parlayarak, yeryüzündeki insanlara umut ve sevgi ışığı gönderirdi.
Aylin'in yüreğinde ise bir hüzün vardı. Onun parladığı gökyüzünde olup bitenlere sessizce tanıklık ederdi. Gökkuşağının renkleriyle boyanan dünyada, yeryüzündeki insanların yaşadığı acıları ve kederleri gözleri önüne seriliyordu. Özellikle bir köyde yaşayan küçük bir kız çocuğunun hikayesi onun kalbine dokunmuştu.
Küçük kızın adı Leyla'ydı. Annesini küçük yaşta kaybeden Leyla, babasıyla birlikte mücadele ederek hayata tutunmaya çalışıyordu. Ancak Leyla'nın kalbinde büyük bir boşluk vardı. Annesinin yokluğu onu derinden üzüyordu. Geceleri gökyüzüne bakar ve en parlak yıldızın annesi olduğuna inanırdı.
Aylin, Leyla'nın bu içli gözlerinden süzülen gözyaşlarını fark etti. O gece, gökyüzünden Leyla'nın yanına inmeye karar verdi. Bir ışık huzmesi olarak dünyaya iniş yaptı ve Leyla'nın odasına girdi. Küçük kızın yatağının yanına konumlandı.
Leyla gözlerini açtığında, karşısında parlayan Aylin'i görünce şaşırdı ama korkmadı. Aylin'in parıltısı, odasını aydınlatmıştı. "Sen kimsin?" diye sordu Leyla.
Aylin, yıldızların diliyle Leyla'ya konuştu. "Ben Aylin, gökyüzünde parlayan yıldızım. Gözyaşlarını görüyorum ve kalbindeki özlemi hissediyorum. Annenin artık bir yıldız olarak gökyüzünde olduğunu biliyorsun, değil mi?"
Leyla hafifçe başını salladı ve gözyaşları gözlerine dolmuştu. "Evet, her gece en parlak yıldıza bakar, annemi onun arkasında hayal ederim."
Aylin içtenlikle gülümsedi ve devam etti. "Ben o yıldızım, Leyla. Annen gibi sana ışık olmaya geldim. Gözyaşlarının, kalbinden taşan sevginin gücüyle gökyüzünde bir yıldız olmuştu. Şimdi ben senin için buradayım. Her gece gökyüzüne baktığında, parlayarak sana bir öpücük yollayacağım. Unutma ki, annenin sevgisi asla bitmez, ve seninle her zaman yanındadır."
Leyla, gözlerindeki yaşlarla Aylin'e teşekkür etti. Artık yalnız olmadığını hissediyor, annesinin sevgisini Aylin'in ışığında görebiliyordu. Gece boyunca Aylin, Leyla'ya eşlik etti ve onun için parlayarak sevgi dolu bir koruyucu oldu.
O günden sonra Leyla, Aylin'in ışığında annesini hissetti ve içindeki boşluğun dolduğunu hissetti. Artık gökyüzüne baktığında, annesini gökyüzündeki en parlak yıldızda bulmuştu.
Ve Aylin, Leyla'nın yüreğindeki özlemi gidermek için her gece parlamaya devam etti. Bu masal, Leyla'nın sevgi dolu yüreğini ve Aylin'in gözyaşlarıyla parlayan yıldızını unutulmaz kıldı. Onların masalı, yıllar geçse de daima yeryüzünde ve gökyüzünde yaşayacaktı.