Gecenin efkarı çökünce üstüme
Işık söner kovar, ışıkları gece Duygular içime sığmaz, taşar dışarı Sözlerim yetersiz kalır, anlatamam derdimi
Yalnızlık bir duvar gibidir, çaresizim Muhabbetin eksikliği boğar beni, sıkılırım Kalbimdeki acıyı dindirmek zordur Ama yine de umutla beklerim, belki bir gün deyip
Hayatın karmaşasında kaybolurum bazen Ama yine de mücadele ederim, pes etmem Çünkü bilirim ki, her acı bir ders verir Ve her gece, yeni bir güne hazırlanır
Gecenin efkarı geçer, güneş doğar Yeni bir gün başlar, yeniden umutlanırım Karanlık geçmişi unutturur, aydınlık geleceği hatırlatır
Ve yeniden yaşama sevinci verir bana.
Gökyüzü mavisi ile boyanır, kuşlar öter Baharın kokusu yayılır, çiçekler açar Dünya yeniden doğmuş gibi, tazelenir Ve ben de yeniden doğmuş gibi, hayata sarılırım
Yalnızlık artık benimle değildir, dostlarım vardır Muhabbet eksikliği yoktur, sohbetim vardır Kalbimdeki acıyı dindirmek kolaylaşır Çünkü arkadaşlarım beni anlar,
Hayatın karmaşasında kaybolmayı unuturum Çünkü arkadaşlarım bana yol gösterir, destek olurlar Her acıyı birlikte paylaşırız, beraber güleriz, beraber ağlarız Ve hayatın güzelliklerini birlikte keşfederiz
Gecenin efkarı çökünce üstüme tekrar Ama artık yalnız değilim, arkadaşlarım var Ve duygularımı paylaşabileceğim, güvendiğim insanlar O yüzden efkarımın da sonu gelir, yeniden hayata sarılırım.
