Hava kapalı, pencerem kapalı;
Duvarlar arasında mutsuz bakışlı kediler. Doğsa artık güneş, belki karamsarlık bırakır yakamı.
Özgür olur içimde diğer duygular, Açılır pencerem, soğuklar girmesin diye korkmaz içeri. Ve kediler de hop hop hoplar, neşe ile cam kenarına, Koşmak için can atarlar çimlerde.
Ve sen geliyorsun aklıma her zamanki gibi, bu güzel anın başlangıcında.
Şu an seninle birlikte koşuyor gibiyim, Çimlerin yeşilinde Gökyüzünde güneş yavaş yavaş açıyor bulut perdesini, Ve içimizdeki karamsarlık artık yok oluyor, Mutsuz bakışlar yerini neşeli gülüşlere bırakıyor.
Kediler de bizimle birlikte koşuyor, hoplayıp zıplayarak, Kuyrukları havada, şimdi neşe dolular. Ve biz de onlara katılıyoruz, koşuyoruz çimenlerde, Özgür hissediyoruz kendimizi, bütün sıkıntılarımızı geride bırakıyoruz.
Şimdi pencerelerimizi açıyoruz, İçeriye güneşin sıcaklığı giriyor, yüzümüze vuruyor ılık bir rüzgar, Ve bu anın keyfini çıkararak, gülüyoruz. Karamsarlık bizi terk ediyor, artık sadece mutluluğa yer var içimizde.
İşte bu, hayatın güzelliği; bazen karamsarlık kaplar içimizi, Ama her zaman bir çıkış yolu vardır, güneş yine doğar, Ve biz de onunla birlikte yeniden doğarız
