İnsan bir gül fidanına sevgisini,
Toprakla birlikte koyar kalbine. Her gün su verir, güneşe açar, Dallarında yeşeren yaprakları seyreder.
Onunla konuşur, ona şarkı söyler, Onunla vakit geçirir, zamanın ne kadar hızlı geçtiğini anlamaz. Bir gün çiçek açtığında, kalbi onunla birlikte açılır, O güzel koku, onun yüreğini sarmalar.
Gül fidanı, sevgi dolu eller tarafından korunur, Küçük bir çocuk gibi sevgiyle büyütülür. Hastalandığında, tedavi edilir, Yaprakları kuruduğunda, hemen ilgi gösterilir.
Gül fidanı, sevginin sembolüdür, Bir insanın doğaya olan sevgisini gösterir. Her bir yaprağı, her bir çiçeği, Yaşamın ne kadar kıymetli olduğunu anlatır.
Gül fidanı, insanın hayatındaki, Umut, sevgi ve güzelliğin somut bir kanıtıdır. Karanlıkta bir ışık gibi parlar, Hayatın güzelliklerini hatırlatır.
İnsanın gül fidanına olan sevgisi, Doğanın güzelliklerine olan bir övgüdür. Onu koruyarak, büyüterek, İnsan, doğanın ne kadar kıymetli olduğunu hatırlatır
