Elbette, aşağıdaki gibi bir şiir yazabilirim:
Savaşın Kötülüğü
Savaşın kötülüğü, Insanlığın en acımasız yüzü, Yok eder sevgi ve umudu, Ve bırakır ardında yıkım ve karanlığı.
Sonsuz bir yıkım ve ölüm, Savaşın beraberinde getirdiği sömürü, Her an yeni bir acı, yeni bir gözyaşı, Sonsuz bir gözyaşı, sonsuz bir acı.
Savaşın acısı, yalnızca savaşın mağdurları, Onların kalbinde sonsuz bir iz bırakır, Bir insanın başka bir insanın acısıyla geçmesi mümkün değildir, Savaşın acısı, hepimizin acısıdır.
Savaşın kötülüğü, insanlığın yüzkarası, Bir insanlık suçudur ve hepimiz suçlu sayılırız, Çünkü sessiz kalmak da bir seçimdir, Ve bu seçim, savaşın kötülüğünün devam etmesine izin verir.
Ama umut var, umut hep var olacak, Çünkü savaşın kötülüğüne karşı mücadele edenler var,
