Çocukken büyüyünce şair olacaktım
Belki ressam da olurdum, kim bilir? Ama şimdi anlıyorum ki hayatın önemi, Sadece bir meslek değil, çocuk kalmakta gizli.
Temiz bir saftım o zamanlar, Masumiyetimle düşlerime kanıyordum. Ama büyüdükçe kirlettim içimi, Gerçekler yüzüme tokat gibi çarpıyordu.
Peki ne oldu şimdi bana? Neden çocukluğumdan bu kadar uzaklaştım? Belki de hayatın yüklediği sorumluluklar, Beni o masumiyetten uzaklaştırdı.
Ama hala içimde bir çocuk var, Belki de hep var olacak. O çocukla beraber koşup oynayacağım, Hayatın yükünden kurtulup, özgürce yaşayacağım.
Şimdi anlıyorum ki çocuk kalmak, Bir meslekten daha değerli. Hayatın sıkıcılığına meydan okumak, Ve masumiyeti koruyarak yaşamak en güzeli.
Yorum Gönder